Obe Postma was Friestalig dichter, wis- en natuurkundige en historicus. Hij werd geboren 19-3-1868 in Cornwerd, als oudste van zeven kinderen in een boerengezin. Op zijn dertiende ging hij naar het gymnasium in Sneek. Van 1886 tot 1893 studeerde hij wis- en natuurkunde aan de Universiteit van Amsterdam. In 1895 promoveerde hij prof J.D. van der Waal. Obe Postma was toen al leraar in aan de RHBS in Groningen. Dat zou hij blijven tot zijn pensioen in 1934. Toen ging hij in Leeuwarden wonen, waar hij op 26-1-1963 overleed. Postma begon met dichten zo rond 1900. Hij koos, zo schrijft zijn biograaf Phlippus Breuker `voor de taal van zijn hart’: het Fries. In 2005 kwam een bundel met ruim 450 verzamelde gedichten van hem uit. Hij onderhield contacten met dichters van zijn tijd, zoals Slauerhoff. Obe Postma’s poëzie wordt nog altijd hoog aangeslagen. Werk van hem is vertaald in het Nederlands en Engels. Door de kwaliteit en omvang van zijn dichtwerk wordt hij gezien als de dichter van het Friese land en leven bij uitstek. Maar Postma was in zijn tijd ook een beroemde wetenschapper. Na zijn proefschrift verschenen er nog meerdere wetenschappelijke publicaties van zijn hand. Als wis- en natuurkundige correspondeerde hij met grote tijdgenoten als Lorenz. Later legde hij zich toe op de studie van de taal en geschiedenis van het land van zijn hart. Hij maakte naam als kenner van de middeleeuwse geschiedenis van Fryslân en schreef wetenschappelijke beschouwingen over de historie van de landbouw en boerderijen, die nu nog van grote betekenis voor de kennis van geschiedenis van deze provincie zijn.